Er was helemaal geen publiek aanwezig bij de opname van de nieuwste plaat van de nu 55-jarige Britse folkzangeres, songschrijfster en multi-instrumentaliste Sarah McQuaid. De reden hiervoor lag bij de coronapandemie en alle restricties die aan deze crisis werden gekoppeld. Maar dat doet helemaal niets af aan de kwaliteit van het zesde soloalbum van deze rasartieste die in mei 1966 in Spanje geboren is als dochter van een Amerikaanse moeder en een Spaanse vader. Ze groeide daarna op in Amerika en ze woonde ook nog dertien jaar in Ierland vooraleer ze zich ging vestigen in haar huidige woonplaats in het graafschap Cornwall in het zuidwesten van Engeland.

Na een geslaagde ‘fundraising’-campagne kon Sarah McQuaid samen met haar manager en producer Martin Stansbury naar het prachtige middeleeuwse kerkje van St. Buryan trekken in de buurt van haar woonplaats in het landelijke West Cornwall. Daar vonden de opnamen plaats van deze zestien nummers tellende traditionele folkplaat “The St. Buryan Sessions” die al midden oktober 2021 op de platenmarkt werd gereleased.

In het verleden werden al vaker parellellen getrokken tussen het werk van Sarah McQuaid en dat van grote folkartiesten als Sandy Denny, de op 31-jarige leeftijd na een val overleden leadzangeres van de legendarische folkrockband ‘Fairport Convention’, toen ook met Richard Thompson als gitarist. Ook meerdere vergelijkingen tussen Sarah McQuaid en de op nog jongere leeftijd (26 jaar) overleden akoestische folkgitarist en zanger Nick Drake kunnen we sporadisch terugvinden in de vakpers over dit muziekgenre.

Wat zij erg knap gedaan heeft om de fans te bekoren is het opnemen van een video per song die op dit album staat. Dat gebeurde allemaal voorafgaand aan de release van de plaat en nadien werd er ook een volwaardige concertfilm van dit akoestische solo-optreden in de ‘St. Buryan’-kerk aan de fans aangeboden. Wij selecteerden twee van de zestien video’s om aan deze recensie toe te voegen: de a capella gezongen albumopener “Sweetness And Pain” en het daaropvolgende nummer “The Sun Goes On Rising”. Voor de video’s van de andere liedjes uit dit album verwijzen we u graag naar het ‘YouTube’-kanaal van Sarah McQuaid.

Haar prachtige stem galmt door de beklijvende akoestiek van de lege kerk als ze via de gebrachte liedjes een bloemlezing geeft van de succesnummers die ze in haar 24 jaar durende carrière heeft gezongen. Zo brengt ze o.a. het nummer “Charlie’s Gone Home” dat voor het eerst te horen was op haar debuutplaat “When Two Lovers Meet” uit 1997. Maar ook de door haar fans bejubelde songs “In Derby Cathedral”, “The Sun Goes On Rising” en “Yellowstone” komen aan bod.

Ook uit haar laatste studioplaat “If We Dig Any Deeper It Could Get Dangerous” werden naast de titeltrack nog een paar songs geselecteerd voor dit album, met daarnaast nog enkele nooit eerder opgenomen coverversies van traditionele folksongs zoals de jazzklassieker “Autumn Leaves” en de door Michael Chapman gecomponeerde song “Rabbit Hills”. Alle nummers worden op sobere en schaarse wijze begeleid door een akoestische of elektrische gitaar, een piano of de beats van een zogeheten ‘floor tom drum’, een trommel met aan beide zijden opgespannen drumvellen zoals hier te horen bij het nummer “One Sparrow Down”. Deze beklijvende plaat wordt afgesloten met het zeer toepasselijke nummer “Last Song” dat Sarah McQuaid opdraagt aan haar in 2004 overleden moeder.

(valsam)